- آیین پرست (رَ)
مطیع. منقاد. تابع. پیرو:
عروسانه بر کرسی زر نشست
شهنشاه را گشت آیین پرست.
نظامی
عروسانه بر کرسی زر نشست
شهنشاه را گشت آیین پرست.
نظامی
معنی آیین پرست - جستجوی لغت در جدول جو
- آیین پرست
مطیع، تابع، پیرو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عُ لَ گُ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
دیندار. با دین. متدین. مؤمن:
که ما راست گشتیم و هم دین پرست
کنون زند زردشت زی ما فرست.
دقیقی.
چنین گفت کز دین پرستان ما
هم از پاکدل زیردستان ما.
فردوسی.
مقصود اگر مستیست هست از جود شاه دین پرست
آنک پی جان بخش و دست ز عقل والا داشته.
خاقانی.
قدر گیتی بهار بفزاید
پیش دارای دین پرست آخر.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 486).
رفتند کیان و دین پرستان
مانده ست جهان بزیردستان.
نظامی
که ما راست گشتیم و هم دین پرست
کنون زند زردشت زی ما فرست.
دقیقی.
چنین گفت کز دین پرستان ما
هم از پاکدل زیردستان ما.
فردوسی.
مقصود اگر مستیست هست از جود شاه دین پرست
آنک پی جان بخش و دست ز عقل والا داشته.
خاقانی.
قدر گیتی بهار بفزاید
پیش دارای دین پرست آخر.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 486).
رفتند کیان و دین پرستان
مانده ست جهان بزیردستان.
نظامی
(دَ گَ / گِ)
لغت نامه دهخدا
میهن پرستنده. وطن پرست. میهن دوست. میهن خواه. وطن دوست. وطن خواه. که میهن خویش در حد پرستش دوست دارد. آن که به میهن خود عشق می ورزد. (از یادداشت مؤلف)
(پَ رَ)
لغت نامه دهخدا
خدمت با فروتنی. (برهان) :
به درگاه خسرو خرامش کنیم
به آیین پرستیش رامش کنیم.
فردوسی (از بعض فرهنگها)
به درگاه خسرو خرامش کنیم
به آیین پرستیش رامش کنیم.
فردوسی (از بعض فرهنگها)
صفت وطن پرست، وطن خواه، وطن دوست
متضاد: میهن فروش
متضاد: میهن فروش
